Κώστας Πάππας – Το δημοσίευμα αυτό γράφεται, για να απαντήσει σε μια πρόσφατη ενυπόγραφη διαμαρτυρία μερικών «ενδιαφερομένων και ανήσυχων» μελών του Εθνικού Κογκρέσου, καθώς ισχυρίζονται, εκ των οποίων ΟΥΔΕΙΣ είναι οικονομικά τακτοποιημένο μέλος, για ένα σεβαστό αριθμό ετών (την οποία ο τέως πρόεδρος του Επαρχιακού της Μανιτόμπα και ιστορικό μέλος, καθηγητής Δρ. Χαλαμαντάρης χαρακτήρισε επιεικώς ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ). Θα ερωτήσω λοιπόν τον ένα από αυτούς, τον Νίκο Παγώνη, πρόεδρο της EKM.
Εάν, Άρχοντα Παγώνη, 500 συμπάροικοι από το Μόντρεαλ, οι οποίοι δεν είναι ταμιακά τακτοποιημένα μέλη της Μεγαλώνυμης, σου ζητούσαν ενυπόγραφα να παραιτηθείς από το θρόνο σου, θα το έκανες; Απαντώ εγώ για σένα, ΟΧΙ. Πως λοιπόν τολμάς, μη όντας μέλος, να θέτεις όρους και να απαιτείς την παραίτηση του εκλεγμένου Συμβουλίου, του όχι by acclamation, όπως εσύ, Εθνικού; Αυτό χαρακτηρίζεται, εξ’ ορισμού, προσβολή στη Ντροπή (Για μερικούςακόμα άγνωστη λέξη).Επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται, με την ίδια γραφειοκρατική ευσυνηδησία, ας πάμε πίσω στο παρελθόν. Οχι πολύ μακρυνό, αλλά πρίν 20 χρόνια. Όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές είναι εν ζωή και κατά τραγελαφική σύμπτωση παίζουν το ίδιο έργο στο ίδιο παροικιακό θέατρο. Δηλαδή θα δούμε το ίδιο έργο, στο ίδιο θέατρο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, βέβαια κατά 20 χρόνια γηραιότερους, με διαφορετικό φινάλε, αλλά με τα ίδια μυαλά. Γνωστή η παροιμία «ο λύκος και αν γεράσει τα μυαλά του δεν αλλάζει».
Βαθιά αθυμία κυριεύει τον αναγνώστη του παρόντος πονήματος, καθώς θα δει με πόσο τραγική μονοτονία αντιγράφει η παροικιακή ιστορία τον εαυτό της, πόσο οι ίδιες αιτίες έχουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα, πόσο οι ίδιοι θεσμοί ακολουθούν την ίδια πάντα νοοτροπία και μεταχειρίζονται τα ίδια πάντα μέσα και πόσο οι ίδιοι πάντα μοιραίοι πρωταγωνιστές ηγούνται των ρήξεων.
Βρισκόμαστε στο Μάιο του 1997 στο Τορόντο, στο Συνέδριο για την ανάδειξη του επόμενου Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) του Εθνικού Κογκρέσου, που διεξάγεται στο Πολυμενάκειο Πολιτιστικό Κέντρο. Πρόεδρος του Εθνικού ο Γιώργος Πιτσικούλης (1996-1997) από την Οττάβα, που διαδέχτηκε τον Βασίλη Κατσαμπάνη από τον Μόντρεαλ (1993-1995), ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Γιώργο Μάνιο από το Τορόντο (1991-1993).
ΠΡΑΞΗ 1η
Υποψήφιοι για την διαδοχή, ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Τορόντο γιατρός Θανάσης Φούσιας και ο τότε πρόεδρος του Επαρχιακού Κογκρέσου της Βρεττανικής Κολομβίας (BC) Νίκος Πάνος, συχωριανοί, που μετέφεραν μια παλιά βεντέτα από τον Θεσσαλικό κάμπο, στον μακρινό Καναδά, για να υποφέρουμε εμείς.
Η συνολική δύναμη του Κεμπέκ και του Οντάριο (99 κουκιά, όλα παρόντα) ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη των δυνάμεων του West (Μανιτόμπα, Αλμπέρτα και Βρεττανική Κολομβία), που μετρούσαν συνολικά σε 19 κουκιά και το γεγονός ότι το Συνέδριο γίνονταν στο Τορόντο, μέσα στο γήπεδο του Φούσια, δεν έδιναν καμιά ελπίδα στο Νίκο Πάνο να κερδίσει την προεδρία.
Ο Πάνος μέτρησε τα κουκιά και είδε ότι δεν του βγαίνουν να πάρει προεδρία. Ο Πάνος γνωρίζει πολύ καλά τους Εσωτερικούς Κανονισμούς (ΕΚ) του Εθνικού Κογκρέσου, τους οποίους προς πληροφόρηση σας, τους έχει γράψει ο Γιώργος Μάνιος (ο τωρινός πρόεδρος) κατά την ίδυση του οργανισμού το 1986, ο οποίος φυσικά σαν συντάκτης, τους…. γνωρίζει καλύτερα. Εκεί λοιπόν υπάρχει μια παράγραφος που αναφέρει ότι «Η Συνέλευση του Εθνικού Κογκρέσου θεωρείται νόμιμη, εαν είναι παρούσες τουλάχιστον 3 επαρχίες» .
Ο μηχανοράφος Πάνος, την χρησιμοποίησε και απέσυρε από το Συνέδριο τις 3 επαρχίες του West στις οποίες είχε επιρροή, αφήνοντας μόνο 2, Οντάριο και Κεμπέκ. Εκπρόσωπος της Μανιτόμπα ήταν ο καθηγητής Κώστας Νικολάου , κατ’ αρχάς ανθίστατο και δεν δέχτηκε να φύγει και αυτό χάλαγε τη μανέστρα στον Πάνο (με τον Νικολάου συμπληρώνονταν οι 3 επαρχίες). Την ίδια μέθοδο χρησιμοποιεί και τώρα, που προς στιγμή φαίνεται να επιτυγχάνει, αλλά όπως τότε, φαίνεται η Μανιτόμπα-σκληρό καρύδι- να ανθίσταται (τι τραγική ειρωνία, ίδια ακριβώς στιγμιότυπα σε διαφορετικές χρονικές συγκυρίες). Ο Φούσιας φοβούμενος τη αποχώρηση του Νικολάου, διέκοψε τον Πιτσικούλη, στο μέσο της ομιλίας του, σαν απερχόμενου προέδρου και άρχισε την εκλογική διαδικασία (φαινομενικά αγενής ενέργεια, εάν κάποιος δεν γνώριζε το σενάριο που παίζονταν στο παρασκήνιο).
Στο μέσο της εκλογικής διαδικασίας, ο Νικολάου υπο την σφοδρά πιεση Πάνου με εκφοβισμούς στα όρια του bulling, έχοντας ανέβει σε ένα τραπέζι να τον αποφύγει, τελικά αποχώρησε. Ο Φούσιας συνέχισε την διαδικασία και έγινε πρόεδρος, χρησιμοποιώντας μόνο δύο επαρχίες, Ονταριο και Κεμπέκ, που άλλωστε είχαν τη δύναμη, αλλά παραβιάζοντας τον όρο των 3 επαρχιών.
ΠΡΑΞΗ 2η
Ο Πάνος, με συνομωτική μαεστρία, έβαλε μπροστά τη γνωστή μέθοδο της παραπληροφόρησης, αλλά και της δημιουργίας ψευδών εντυπώσεων στην Παροικία, περί λιμών και καταποντισμών, σαν καλή ώρα την στιγμή αυτή (έξη δευτέρα φύση). Δεκάδες αν οχι εκατοντάδες τηλέφωνα και εκβιαστικά ηλεκτρονικά μηνύματα, όλο το καλοκαίρι του 1997, εδώ και κεί, Πρεσβεία, Προξενεία, Κοινότητες, Σύλλογοι, Ατομα και πάει λέγοντας, κατηγορώντας την αγένεια Φούσια να διακόψει τον Πιτσικούλη και να παραβιάσει τους ΕΚ. Εφημερίδες προσκείμενες (βλέπε ΒΗΜΑ, που και το 1997 τον συνέδραμε στο έργο του, παιανίζοντας η Δημοκρατία νίκησε!!!). Όλα στο προσκήνιο φαίνονταν να ήταν ενάντια στο γιατρό Φούσσια. Τότε ο πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά, Θωμόγλου, παρεκάλεσε τον Φούσια να παραιτηθεί για το καλό του Ελληνισμού, το οποίο εκείνος έκανε. Κάποιος δικηγόρος είπε στο Φούσια να διαμαρτυρηθεί στο ΥΠΕΞ του Καναδά, για την παρέμβαση της Ελληνικής Πολιτείας σε ένα ανεξάρτητο οργανισμό με Καναδικό Charter, που θεωρείται ωμή παρέμβαση στα Εσωτερικά του Καναδά. Ο Φούσιας έχοντας την φρόνηση, το απέφυγε, για να αποφευχθεί τυχόν Διπλωματικό επεισόδιο.
ΠΡΑΞΗ 3η
Ο πραξικοπηματίας συνεχίζει. Το επόμενο βήμα Πάνου ήταν να γίνει πρόεδρος. Αυτό δεν τον πτοούσε, διοτι είχε τις 3 επαρχίες από το West, που απαιτούσαν οι ΕΚ του Εθνικού, αλλά δεν είχε τον κόσμο. Στους 150 αντιπροσώπους που είχε τότε η ολομέλεια του Εθνικού από ακτή σε ακτή, το West είχε μόνο 25 (δεν θα μπορούσε να φέρει περισσότερους από 19, λόγω απόστασης και εξόδων) και θα φαινόταν γελοίος να είναι ο πρόεδρος του Δυτικού Καναδά και μόνον. Τότε ξαναψαχούλεψε τους ΕΚ και βρήκε αυτό το άρθρο που χρησιμοποιήσαμε εμείς τώρα, αλλά παραβιάζοντας το κατάφορα. Λέει λοιπόν το άρθρο αυτό των ΕΚ «Εάν μια επαρχία δεν έχει Τοπικό Κογκρέσο ή το Τοπικο Κογκρέσο δεν είναι σε ισχύ – π.χ δεν είναι ταμιακά τακτοποιημένο, τότε το Εθνικό απευθύνεται κατ’ ευθείαν στους συλλόγους της επαρχίας». Ο Πάνος το χρησιμοποίησε, αλλά παραβιάζοντας το, διότι τα Τοπικά του Ontario και του Κεμπέκ την εποχή εκείνη, ήταν ταμιακά τακτοποιημένα και σε αυτά έπρεπε τότε να αποταθεί.
Αγνοώντας λοιπόν τα ταμιακώς τακτοποιημένα Τοπικά Κογκρέσα Ονταριο και Κεμπέκ παραβιάζοντας έτσι τους ΕΚ κατάφορα, απευθύνεται κατ’ευθείαν στα μέλη των Επαρχιακών , δηλαδή στους συλλόγους, με την βοήθεια του τότε υπηρεσιακού προέδρου της ΕΚΜ, Παγώνη. Μάζεψαν οι πραξικοπηματίες από κοινού, από φιλικά προσκείμενους συλλόγους 50 ακριβώς αντιπροσώπους, από όλο τον Καναδά και έγινε πρόεδρος, διχάζοντας τον Ελληνισμό με τα Επαρχιακά Κεμπέκ και Οντάριο, αλλά και την μεγαλύτερη Κοινότητα του Καναδά, του ΤΟΡΟΝΤΟ, ΕΚΤΟΣ να απέχουν. Ζήσανε αυτοί καλά και μείς χειρότερα.
Στο σημείο αυτό ο Πάνος κερδίζει, εξ’ορισμού τον τίτλο του ΔΙΧΑΣΤΗ του Ελληνισμού και θα τιμηθεί σε λίγες ημέρες από την ΑΧΕΠΑ στην BC, απο κάποιο μέλος ΑΧΕΠΑ της BC, κολητού του σημερινού προέδρου της ΕΚΜ, προφανώς για το διχαστικό του έργο. Το πάθος του ενάντια στον Φούσσια τον οδήγησε σε αυτή τη ρήξη. ΑΥΛΑΙΑ
Τι τραγική σύμπτωση!! Την στιγμή αυτή, παίζεται το ίδιο σκηνικό με την Μανιτόμπα (όπως τότε με τον Κ. Νικολάου) να ανθίσταται στα απανωτά τηλέφωνα και επιστολές Πάνου και συντροφιάς, στους συμβούλους του. Στη πρόσφατη επιστολή που ανάφερα στην αρχή, ο καθηγητής Δρ. Χαλαμαντάρης απάντησε ως εξής και τον τιμάει «…αυτή η επιστολή διαψεύδει τον εαυτό της. Δεν υπάρχει πνεύμα ΣΥΜΠΝΟΙΑΣ και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ στο περιεχόμενο της, είναι απλά ένα τελεσίγραφο, με σκοπό να εκβιάσει το Εθνικό Κογκρέσο, να υπακούσει στους ΟΡΟΥΣ ΣΑΣ, αλλιώς…Που είναι το πνεύμα της σύμπνοιας και της συνεργασίας. Υπάρχει μια μεγάλη δόση εκδικητικότητας, προερχόμενη από προσωπικά πάθη του παρελθόντος. Το ΠΝΕΥΜΑ της επιστολής δεν είναι αποδεκτό για να συζητήσει κανείς σοβαρά θέματα ένωσης και συνεργασίας…». Και το Θέατρο συνεχίζεται, χωρίς πρώτη Πράξη μια και δεν έχουν γίνει ακόμα εκλογές. Τώρα, το πάθος του ενάντια σε εμένα προσωπικά και στον Μάνιο, οδηγούν τον Πάνο σε άλλη ψυχονοητική έξαρση. Ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος για τον Ελληνισμό.
ΠΡΑΞΗ 2η (2016 , Επανάληψη έργου του 1997)
Τα τηλέφωνα Πάνου απευθύνονται τώρα στους συμβούλους της Αλμπέρτας (που κατά το πλείστον είναι μέλη της ΑΧΕΠΑ), τη φορά αυτή συνεπικουρούμενου δυστυχώς, από το ως άνω μέλος της ΑΧΕΠΑ .
Διερωτώμαι, πως ένας σοβαρός, αλλά και αξιόλογος οργανισμός με μακρά ιστορία σαν την ΑΧΕΠΑ, που τόσα έχει προσφέρει στον Ελληνισμό της Διασποράς, αδυνατεί να ελέγξει την συμπεριφορά και τα πεπραγμένα ορισμένων μελών της, που προσπαθούν να διασπάσουν την ενότητα ενός Εθνικού οργανισμού, για να ικανοποιήσουν προσωπικά τους και μόνο συμφέροντα; Έβαλε λοιπόν ο αδίστακτος Πάνος και τις μεγάλες Κοινότητες Μόντρεαλ (με πρόεδρο πρόσφατα αγιοποιημένο) και τήν Κοινότητα Τορόντο που είναι στα Δικαστήρια με την Μητρόπολη, αλλά και ένα αγνό συμπαροικο-μαχητή, από το New Brunswick, ο οποίος έχει δημιουργήσει Αστική Κοινότητα, την οποία ο Μητροπολίτης δεν αποδέχεται και απορρίπτει απερίφραστα, να συνυπογράφουν– Ιδού τι ανομοιογενές συνοθύλευμα εναγόντων κατάφερε ο άνθρωπος αυτός να δημιουργήσει. Εγώ θα τον πρότεινα για ΥΠΕΞ στον ανασχηματισμό του Τσίπρα.
Και πάλι λιμοί και καταποντισμοί στο παροικιακό στερέωμα, που απεδείχθησαν μύθοι, όταν τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι τα επόμενα Κογκρέσα, που ακολούθησαν τον Διχασμό Πάνου, ανανήψαν και για 10 χρόνια συνεργάστηκαν, μέχρι που επανήλθε πάλι ο ταραξίας.
Και τώρα τι συμπεράσματα συνάγουμε απο αυτή την Ιστορία; Είπε ο μεγάλος Φιλόσοφος, Βολτέρος «Εκείνος που δεν γνωρίζει την Ιστορία, θα υποχρεωθεί από τις περιστάσεις να την ξαναζήσει». Εγώ προσωπικά γνωρίζω και κάτι άλλο, ότι «οι ανοργάνωτοι πολλοι γίνονται εύκολη λεία στους οργανομένους αδίστακτους, αλλά και ανήθικους ολίγους».
Άλλη παροιμία λέει «Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη», έτσι ο Μάνιος γνωρίζοντας την ιστορία, αλλά και την προσωπικότητα του Νίκου Πάνου, στο Συνέδριο του 2012 (η BC παντελώς απούσα), με όλες τις άλλες επαρχίες παρούσες, τέθηκαν οι βάσεις των καινούργιων ΕΚ, βασισμένες στις πρόσφατες αλλαγές που είχε κάνει η Κυβέρνηση του Καναδά, στο Canada Not For Profit Corporate Act, για μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και ψηφίστηκαν ομόφωνα από τη ΓΣ. Με αλλεπάλληλες τηλεδιασκέψεις και ηλεκτρονικά μηνύματα τα drafts τέθηκαν πάλι προς κρίση των συμβούλων, αλλά και των αντιπροσώπων από τα Επαρχιακά. Η BC και το Κεμπέκ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΝΟΜΙΜΑ μέλη (ποτέ δεν πλήρωσαν τα τέλη μέλους) συμπεριλήφθηκαν στην διαδικασία. Ουδέποτε απάντησαν. Οι ΕΚ εγκρίθηκαν και κατατέθηκαν στην Κυβέρνηση του Καναδά το 2016.
Έτσι ο Μάνιος σαν αναθεωρητής των ΕΚ, έκλεισε το παράθυρο (που ο ίδιος είχε ανοίξει πριν 30 χρόνια) που οδήγησε στο διχασμό του 1997, για να μη μπορέσει να νυχτοπερπατήσει από κείνο ο Πάνος, αντικαθιστώντας τον όρο του ελάχιστου των 3 Επαρχιών, όχημα για διχόνοια, με απλή παρουσία του 1/3 των των εγγεγραμμένων αντιπροσώπων, ξεδοντιάζοντας τον Νικο Πάνο. (Το ΒΗΜΑ αναφέρει τον Ν. Πάνο ψευδώς σαν πρόεδρο του Επαρχιακού της BC, αλλά και ΔΟΛΙΩΣ, διότι στην εκπομπή του Δανιηλίδη, ανοικτά ζήτησα από τον κ. Μανίκη να το διαψεύσει και δεν το έχει κάνει).
Αυτός λοπόν είναι ο λόγος, που χωρίς δόντια, μη δυνάμενος να δαγκώσει, απαιτεί ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ, για να διχάσει και πάλι τον Ελληνισμό. Αλλά εδώ ταιριάζει εκείνο το «Έχουν γνώση οι φύλακες» που είπε κάποτε ο Άρχοντας Παγώνης στον μεγαλοεκδότη Μανίκη. Ας πάρει τώρα ο Πάνος την αναγνώριση από την ΑΧΕΠΑ της BC για τον πρώτο Διχασμό, αλλά δεύτερο ΓΙΟΚ, οι οργανωμένοι πολλοί, που γνωρίζουν Ιστορία, δεν το επιτρέπουν.
Στη παρούσα στιγμή, η Διοίκηση του Εθνικού κατηγορείται από τη γνωστή παρέα για εκείνο που έκανε ο Πάνος παράνομα το 1997. Η σημερινή Διοίκηση τώρα, μπορεί όμως να χρησιμοποιήσει το άρθρο των ΕΚ, απλά ΔΙΟΤΙ ΟΝΤΩΣ το Επαρχιακό του Κεμπέκ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ταμιακά τακτοποιημένο, λόγω πολιτικής αναλγησίας του προέδρου του. Οι ανόητοι ισχυρισμοί του Μανίκη είναι προς τιμή των όπλων.
Διερωτώμαι πάλι, καλά αυτός ο κ. πρόεδρος του επαρχιακού δεν έχει Συμβούλιο; δεν κάνει συνελεύσεις; δεν εκδίδει απολογισμούς; διοικεί δικτατορικά και ουδείς τολμάει να μιλήσει; ασύδοτος είναι; (γύρω στις 12 φορές το Εθνικό έχει δημοσιεύσει τον Απολογισμό του και ο Μανίκης ακόμα τον ζητά. Μήπως είναι πράγματι κωφάλαλος ή παριστάνει τον κωφάλαλο;)
Για την ίδια ενέργεια, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ, ο Πάνος τιμάται από την ΑΧΕΠΑ, για την ίδια ενέργεια, ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΜΑ η Διοίκηση του Εθνικού κατηγορείται, από τον ίδιο τον δράστη, τον εν αμαρτίαις σύντροφο του πρόεδρο της ΕΚΜ, που η μοίρα τους έβαλε να πρωταγωνιστήσουν στον ίδιο ρόλο, σε διάφορες βέβαια χρονικές συγκυρίες και τα εξαπτέρυγα τους μπλογκατζήδες του Τορόντο (και το ΒΗΜΑ παιανίζει, η Δημοκρατία έχασε!!!).
1997, Εποχή 1ου Διχασμού, Τα μεγάλα Επαρχιακά ΟΝΤΑΡΙΟ και ΚΕΜΠΕΚ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ και η μεγαλύτερη Κοινότητα Καναδά του ΤΟΡΟΝΤΟ, αγνοήθηκαν πανηγυρικά και ο Πάνος εξελέγη… «Νόμιμος» πρόεδρος. Μούγκα και Σιγή από την γνωστή παρέα με τις «ανησυχίες». Όλα καλά.
2016, Πραξικόπημα για 2ο Διχασμό, από το δίδυμο των βιρτουόζων του είδους. Θόρυβος από την γνωστή παρέα με τις «ανησυχίες». Όλα ΚΑΚΑ.
Ντροπή σας!! και Αίσχος σας!!, που υπογράψατε το Εκβιαστικό τελεσίγραφο, το οποίο εγώ επιεικώς χαρακτηρίζω ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ. Το ότι ο Άρχοντο-δικτάτορας Παγώνης, με 391 ψήφους που πήρε στις πρόσφατες εκλογές, άνευ αντιπάλου, χωρίς αποφαση του ΔΣ, αλλά με εντολή Μανίκη δεν αναγνωρίζει το Εθνικό Κογκρέσο, μας είναι αδιάφορο. Αλλά δεν επιτρέπει στον εκδότη του ΒΗΜΑτος να επικαλείται τη λέξη «Δημοκρατία» στα δημοσιογραφικά του σεντόνια, την μολύνει.
Και υπενθυμίζω στον Άρχοντα τι είπε ο βασιλιάς Γεώργιος Α’, μετά από 45 χρόνια βασιλικής εμπειρίας (Σεπτέμβριο 1910) «Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί με τη βία. Η βία είναι σαν ένα ελαστικό τόπι, που όταν το ρίχνουν στον τοίχο, επιστρέφει πίσω σε κείνον που το έριξε». Μετά από το πραξικόπημα σου του 97 Άρχοντα Παγώνη, οι Κατσαμπάνης-Θεοδωρακόπουλος σε έστειλαν σπίτι σου. Μη λοιπόν κομπορρημονείς και μηδέν προ του τέλους μακάριζε.
Κατολοφύρομαι για το παρελθόν, αλλά η 3η Πράξη παίχτηκε πάλι στο Τορόντο, αλλά με καλύτερους πρωταγωνιστές, με τα bullies εκτός, και διαφορετικό Φινάλε (Happy End).